Umowa factoringu nale?y do tzw. umów nienazwanych (nieuregulowanych w kodeksie cywilnym), której tre?? mo?e by? ostatecznie ukszta?towana przez strony umowy. Wynika to z obowi?zuj?cej w prawie cywilnym zasady swobody umów. Factoring mi?dzynarodowy reguluje natomiast konwencja ottawska. Factoring jest to rodzaj po?rednictwa handlowego. Wyspecjalizowana instytucja finansowa (co do zasady spó?ka z udzia?em banku) nabywa w drodze cesji od przedsi?biorstw (handlowych lub przemys?owych) roszczenie o zap?at? nale?nych im kwot, które przys?uguj? tym przedsi?biorstwom z ró?nego rodzaju zobowi?za?. Umowa factoringowa jest ?ci?le powi?zana z umow? sprzeda?y (dostawy). Na jej mocy sprzedawca (dostawca) dokonuje przelewu swoich wierzytelno?ci przys?uguj?cych mu wobec odbiorcy (kupuj?cego) na wyspecjalizowan? instytucj? za odpowiedni? prowizj?. Faktor mo?e zap?aci? cen? towaru sam, a nast?pnie dochodzi? jej zap?aty od odbiorcy towaru albo jest gwarantem zap?aty tej ceny przez kupuj?cego.
Stronami umowy factoringowej s?: faktorant przedsi?biorca trudni?cy si? sprzeda??, dostaw? towarów lub ?wiadczeniem us?ug oraz faktor cesjonariusz wierzytelno?ci, przewa?nie wyspecjalizowana spó?ka factoringowa lub instytucja bankowa. Natomiast, nie jest stron? umowy factoringowej d?u?nik, który jest odbiorc? towarów i us?ug zobowi?zanym do zap?aty.Faktor na mocy umowy factoringowej w zamian za przelew wierzytelno?ci zobowi?zuje si? do finansowania sprzedawcy (dostawcy, us?ugodawcy). Zabezpiecza go równie? przed zw?ok? d?u?nika. Natomiast, na podstawie klauzul dodatkowych faktor mo?e ?wiadczy? te? innego rodzaju us?ugi: np. fakturowanie, wyliczanie prowizji, badanie popytu i ceny, prowadzenie spraw ubezpieczeniowych, ksi?gowych, sporz?dzanie zestawie?, raportów, statystyk, wyci?gów z kont d?u?ników itd.
D?u?nicy powinni zosta? pisemnie zawiadomieni o dokonaniu przelewu wierzytelno?ci na instytucj? factoringow? (cho? w praktyce nie zawsze ma to miejsce).Factoring mo?na podzieli? na: otwarty (w pe?ni realizuj?cy zasad? zawiadamiania d?u?nika o przelewie wierzytelno?ci), pó?otwarty (d?u?nik jest zawiadamiany tylko o obowi?zku uiszczenia zap?aty na rachunek faktora) oraz tajny (d?u?nik nie jest powiadamiany o cesji wierzytelno?ci). Wyró?nia si? tak?e factoring w?a?ciwy (pe?ny) i niew?a?ciwy (niepe?ny). Factoring w?a?ciwy polega na tym, ?e faktor przejmuje wszystkie wierzytelno?ci, które s?u?? sprzedawcy (dostawcy, us?ugodawcy) wobec d?u?nika. Faktor zostaje zatem obarczony ryzykiem wyp?acalno?ci d?u?nika. Uwa?a si?, i? ?ród?em gwarancji faktora jest jego osobiste zobowi?zanie do zap?aty nale?no?ci g?ównej. Zobowi?zanie to powstaje na mocy klauzuli del credere. Natomiast, w przypadku, gdy faktor nie przejmuje od sprzedawcy (dostawcy, us?ugodawcy) takiego ryzyka, mówimy o factoringu niew?a?ciwym.